บทนำ...เล่ห์ร้าย...หวานใจ (ซีรี่ย์ MiNi Sweet)

บทนำ

รั้วร้านอาหารเรือนไทย "ครัวคุณย่า" ปิดฉากลงไปอีกวันหนึ่ง บรรยากาศรอบเป็นสวนสวยต้นไม้พรรณไม้สดสะอาด สีสันน่ามองอย่างภิรมย์ใจ ตัวเรือนร้านเป็นไม้ทรงไทยโบราณกับอาหารไทยรสชาติดั้งเดิม ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเกือบสี่สิบกว่าปี ด้านลูกค้าขาประจำและขาจรท่องเที่ยวต่างก็พากัน ติดใจรสชาติความเข้มข้นรสปรุงอาหารครบสูตร แม้กระทั่งมีนิตยสารหนังสือสำนักพิมพ์มาสัมภาษณ์อยู่หลายฉบับ  ซึ่งชื่อเสียงของครัวคุณย่านั้น ดังไปไกลที่ต่างแดนอยู่แล้ว เมื่อมีสาขาสองไปเติบโตในเมืองผู้ดีอย่างลอนดอนประเทศอังกฤษ การบริหารร้านและดูแลด้วยลูกชายกับลูกสะใภ้ ที่ท่านปั้นถ่ายทอดวิชาสูตรอาหารอันตกทอดจากบรรพบุรุษให้กับมือตนเอง

หญิงวัยชราราวเจ็ดสิบปี ผู้จัดการครัวใหญ่แห่งครัวคุณย่า กำลังนั่งถอนหายใจเฮือกโตทิ้งเล่นๆ ไปวันๆ ด้วยความคิดถึงหลานสาวคนเดียวในดวงใจ ผ่านมาหกเดือนเต็มๆ แล้ว หลานสาวคนเก่งของท่าน ขอปีกกล้าขาแข็งอยากจะเป็นนกน้อยโบยบินออกจากรัง ไปตามทางความฝันของตนเอง

"ขออนุญาตครับ คุณย่าใหญ่" เสียงทุ้มพ่อครัวหนุ่มลูกศิษย์เอกคนเก่งของคุณย่าปวรวรรณ วงศ์พิทักษ์ ถูกเรียกตัวเข้ามาพบในห้องทำงานกลางดึกดื่น แท้จริงแล้วเรียกว่าเป็นเช้าวันใหม่ต่างหาก

"มาแล้วหรือ พ่อรามสูร ย่ามีบทเรียนใหม่ ให้เราเรียนก่อนจบคอร์สอาหารของย่านะ"

"ครับ ผมพร้อม...เรียนรู้เสมอครับ" รามสูรก็แปลกใจไม่น้อย การถูกคุณย่าใหญ่เรียกตัวมาหา ตั้งแต่ยามรุ่งฟ้ามืดวันใหม่นี้ ที่แท้ท่านจะให้บทเรียนทำอาหารใหม่กับเขานี่เอง หนุ่มรามสูรวัยย่างยี่สิบแปดพร้อมกับประสบการณ์ทำอาหารที่โดดเด่น เคล้าโครงใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยง ดวงตาแพรวพราวแฝงหนุ่มขี้เล่นอารมณ์ดี เขามักจะผุดร้อยยิ้มน้อยๆ แต่ก็สะกิดใจลูกค้าสาวๆ อยู่มิใช่น้อยเลย     

คุณย่าปวรวรรณ ยื่นรูปถ่ายให้รามสูรได้ดู เป็นเหมือนร้านอะไรสักอย่างออกมาแบบเหมือนเมืองทัสคานี ประเทศอิตาลี  ตัวตึกนั้นออกโทนสีส้มสดแกมน้ำตาลไหม้มีทั้งหมดถึงสามล็อกติดต่อกัน รามสูรเห็นป้ายชื่อร้าน แล้วก็ร้องอ๋อในใจ MiNi Sweet P&J ร้านคอฟฟี่คาเฟ่นี่เอง

"ตัวร้านน่ารัก สวยเก๋ดีนะครับ คุณย่า" รามสูรออกความคิด ไม่คิดว่าคุณย่าปวรวรรณจะสนอก สนใจร้านแบบร่วมสมัยใหม่เมืองคันทรี่ในทวีปตะวันตก แต่ดันผุดมาก่อสร้างที่เมืองไทย เรียกความสนใจนักท่องเที่ยวในบ้านเรา เนื่องจากครัวของคุณย่าปวรวรรณนั้น รักความดั้งเดิมโบราณรัชสมัยไทยแท้ แต่ทว่าความดั้งเดิมก็ต้องมีการดัดแปลงปรับเปลี่ยนให้ร่วมทันสมัยด้วยเช่นกัน ไม่อย่างงั้นร้านก็ไปไม่รอด อาหารที่ครัวคุณย่ามีตั้งอาหารชาววังโบราณ และอาหารไทยประยุกต์ที่พิถีพิถันอร่อยไม่แพ้รสชาติอาหารไทยดั่งเดิมแน่นอน ซึ่งได้หนุ่มรามสูรหลงครัวเรียนอาหารไทยดั้งเดิมกับท่าน ส่วนสำหรับอาหารบนโต๊ะครัวคุณย่านั้น พ่อครัวมือใหม่อย่างรามสูร จะประยุกต์ดีไซน์รสชาติใหม่รวมกันกับความดั้งเดิม เป็นอาหารอร่อยได้อย่างลงตัวและไร้ที่ติ สมแล้วที่ได้รับรางวัลชนะเลิศแข่งขัน เชฟทาเลนต์หน้าใหม่ไฟแรง พาอาหารกลิ่นอายไทยไปไกล ไม่ตกยุคสมัย...สามปีซ้อน

"อื้อ" คุณย่าก็แค่ตอบว่ามันก็สวยดี การตอบสั้นๆ ของท่าน คือการไม่เห็นด้วยกับเห็นด้วยเพียงครึ่งเดียว

"ที่นี่ คือ บทเรียนต่อไปของเรานะ พ่อรามสูร"

"ครับ อะไรนะครับคุณย่า เอ่อ...หมายถึงคุณย่าจะให้ผมไปอยู่ที่ร้านกาแฟหรือครับ" ได้ยินที่คุณย่าปรวรรณบอก รามสูรแทบพูดลิ้นพันกัน ไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณย่า กำลังไล่เขาออกจากร้านอยู่หรือเปล่า

"ใช่ ย่าจะให้เราไปที่นั่น...และหาทางเข้าไปทำอย่างไงก็ได้ให้ร้านนั่น มันเจ๊ง! พังพินาศ!"

"อะ...อะไรนะครับคุณย่า ผมฟังผิดไปหรือเปล่า" รามสูรสะดุ้งตัวและอึ้งไปอีกรอบ คุณย่าของเขาออกจะใจดีงดงาม ไม่เคยทำร้าย หรือคิดจะฆ่าแกงใครเลย สิ่งที่เขาได้ยินนี้ มันไม่ใช่นิสัยของท่านด้วยซ้ำนะ

"ไม่ผิดหรอก หรือว่า เราน่ะทำไม่ได้ รู้ไหมพ่อรามสูร การจะล้มศัตรู ก็ต้องรู้จักทำให้ฝ่ายนั้นพ่ายแพ้ก่อน"

"ดะ...เดี๋ยวครับคุณย่า ผมไม่เข้าใจ" รามสูรรีบขอยกมือห้าม เกิดมาก็เพิ่งจะเคยเห็น คุณย่าพูดจาเคียดแค้นคนเป็นก็วันนี้แหละ...

"ยัย...ปาน เป็นเจ้าของร้านนี้" คุณย่าปรวรววณเฉลย ทำให้รามสูรเกือบหงายหลังเงิบจากเก้าอี้  

"ห๊ะ"

"ไปเก็บกระเป๋าได้แล้ว ย่าจะให้เราเดินทางไปที่นั่น จำเอาไว้นะ ทำอย่างไงก็ได้ให้ร้านยัยปานมันเจ๊ง จนปิดกิจการ..." คำสั่งของคุณย่าช่างเด็ดขาดเยี่ยงนัก รามสูรกำลังอ้าปากเถียงกลับ แต่ก็ไม่ได้สักคำ บทเรียนบทนี้มันเกี่ยวกับสูตรอาหารของคุณย่าตรงไหนกันเนี่ย ‘ปานฤทัย’ และชื่อนี้รามสูรเองก็ไม่ได้ยินมาเนานครึ่งปีเต็มๆ เช่นกัน คุณย่าคงจะคิดถึงหลานสาวดวงซวยล่ะมั้ง ตั้งแต่เขาเข้ามาอยู่กับคุณย่าเกือบสองปีแล้ว เห็นได้ชัดเลยว่าหลานสาวของท่าน เวลาขอจะหยิบจับหรือลงทุนทำอะไร ก็มีแต่ได้รับความเจ๊ง พังพินาศกลับมาทุกที ยกเว้นการได้อยู่ในครัวเป็นลูกมือผู้ช่วยกับคุณย่า หลานสาวสุดรักของท่านก็เป็นนักชิม นักปรุงดีกรีดีไม่ธรรมดาเหมือนกัน

โปรดติดตาม
บทที่ 1 ร้านหวานละมุนที่ต้องตา...